info - ALISA OSINGA - UNCANNY CERAMICS

Commissioned work (selection):
2020 - nu // Ceramic Surprises: personal ceramic sculptures for several private persons (NL)
2021 // Commission for a sculpture | Bunny Bones | Private person | Utrecht (NL)
2012 // Commission for a sculpture | Wild Fruit | Private person | Eindhoven (NL)
2012 // Commission for a sculpture | Wild Fruit | Private person | Wageningen (NL)
2011 // Commission for a sculpture | Tied up Coco | Private person | Utrecht (NL)
2011 // Commission for a sculpture | Wolve on a nightmare | Private person | Amsterdam (NL)
2007 // Writing an article (Kookpotten en Zinkkristallen) |Morf Magazine for design | Amsterdam (NL)

Artist in residence:
2005 // Minonokuni Ceramic Centre | Tajimi (JP)

Awards and stipends:
2005 // Scholingsfonds voor Kunst en Cultuur (NL)
// Consulate General of the Netherlands | Osaka (JP)
2004 // Nomination Piet Bakker Prijs | HKU | Utrecht (NL)

Technical teaching:
2012- nu // Workshop technician Ceramics & Plastics & a little bit of glass | St. Joost School of Art & Design | Den Bosch, Breda (NL)
2011 // Workshop instructor Ceramics | Design Academy | Eindhoven (NL)

Over het werk

Alisa Osinga is beeldend kunstenaar. Sinds haar studies aan de HKU en het Sandberg Instituut (2008) ligt haar focus op het medium keramiek, waar ze vrij mee om gaat. Ze is continu bezig met het maken van nieuw werk, waarin de rol van dieren in de menselijke cultuur centraal staat.

Haar werk bestaat uit keramische dieren, in een wereld van overdaad, bloemen en verval. Onder de aantrekkelijk kleurrijke, glanzende keramiek is altijd een tweede laag voelbaar van ongemakkelijkheid en emotie. Dat roept vragen op en nodigt uit om nog eens beter te kijken.

Verhalen over de relatie tussen mensen en dieren, zowel mooie als verdrietige, zijn startpunt in haar proces.
Een foto van een beer in de dierentuin die zijn poten voor zijn kop houdt, alsof het hartstochtelijk huilt om zijn gevangenschap.
Een paard naast de bank in de huiskamer; zij deelt het huis met een mens als gelijkwaardige huisgenoot.
Aapjes in Japan, die in bronnen baden waar overdag de mensen precies hetzelfde doen.
Prooidieren in 17e eeuwse pronkschilderijen: keukens vol hazen en patrijzen, een keukenmeid die net een fazant op een spit spietst.
Deze beelden zijn inspiratie om te reflecteren op de complexe relatie tussen mensen en dieren. We zijn gelijkwaardig en lijken soms best veel op elkaar. Hoe kunnen we deze relatie op een respectvolle manier vormgeven?

Alisa maakt haar werk uit het basale verlangen iets zichtbaar te maken van haar innerlijke wereld, waar ze de kijker in kan meenemen.
Persoonlijke ervaringen en gevoelens vertaalt ze naar beelden zoals de zwaan op het presenteerblad: kwetsbaar en tentoongesteld. De zwaan kan zo wegvliegen, vrij zijn en ontsnappen aan de benarde situatie. Wat houdt haar daar? De menselijke en dierlijke ervaring lopen helemaal door elkaar heen, zijn voor haar niet zo verschillend. Alisa vind het interessant als haar werk vragen oproept bij de kijker en er gesprekken kunnen ontstaan. Zij vindt vragen en uitwisseling veel interessanter en rijker dan het opdienen van een antwoord.

Het werkproces begint door haar eerste tekeningen in klei om te zetten. Dan transformeert het en ontstaat er een beeld, waar verschillende ideeën in samen komen. Na het boetseren laat ze de klei goed drogen en wordt het gebakken. In de laatste stap gebruikt ze lekker veel kleuren glazuur, die mooi in elkaar over lopen of juist contrasteren. In de oven gaan de glazuren smelten en komen ze op kleur, pas als de oven open gaat weet ze hoe het is geworden. Dit verrassingseffect in het keramische proces is een bron van fascinatie maar kan ook frustrerend zijn als het scheurt of heel anders uitpakt. Het hele maakproces kan maanden duren. Deze vertraging geeft ruimte om met aandacht stil te staan bij de verschillende betekenislagen in het werk en voelt voor haar als een oase in de gejaagdheid van haar bestaan.

for students - process of making